De Vlaamse regering heeft beslist om dit jaar 72 miljoen euro te besparen, en in 2011 ongeveer het dubbele. Op zich geen grote bedragen, maar de aangekondigde maatregelen zullen rechtstreeks gevoeld worden en zullen pijn doen. Dat schrijven de directies en personeelsafgevaardigden van de tien secundaire scholen van de scholengemeenschap KSO regio Mechelen.
Zo worden er geen uren meer voorzien om stagiaires of nieuwe leerkrachten op te vangen en te begeleiden. Ook sneuvelen heel wat uren in het beroepsonderwijs. Onbegrijpelijk: de Vlaamse regering trekt 800 miljoen uit om nieuwe jobs te creëren, maar tegelijkertijd gaan door de besparingen meer dan 1000 jobs verloren in het onderwijs.
De regering wil het technisch en beroepsonderwijs herwaarderen, maar snoeit uitgerekend in deze richtingen het hardst. De minister wil het beroep voor beginnende leerkrachten aantrekkelijker maken en de grote uitstroom verminderen, maar schaft de begeleiding voor de nieuwkomers af. Kan iemand hier nog volgen?
De regering wil snoeien in de werkingsmiddelen en schaft de premie voor knelpuntberoepen af, wat zal leiden tot hogere schoolrekeningen. Hoe valt dat te rijmen met het voornemen om het onderwijs goedkoper te maken?
De ondersteuning voor Gelijke Kansen wordt afgeschaft, terwijl gelijke kansen en leerzorg een prioriteit zijn voor de minister. Aan scholen wordt gevraagd om soepel in te spelen op de evoluties op de arbeidsmarkt, maar de oprichting van nieuwe richtingen – wat een meerkost met zich meebrengt – wordt stopgezet.
Deze voorbeelden, er zijn er nog heel wat te geven, tonen aan dat er in het onderwijs niet kan bespaard worden, dat het onderwijs al op zijn tandvlees zit. Onze sector heeft in het verleden al heel wat ingeleverd en dat terwijl er steeds meer verwacht wordt van ons.
De laatste jaren investeert de Vlaamse overheid steeds minder in de schoolgaande jeugd. De voorbije vijf jaar zakte het aandeel van onderwijs van 42% naar 38% van de begroting. In 2009 geeft de Vlaamse overheid slechts 4,3% uit van wat het jaarlijks aan rijkdom produceert, het zogenaamde Bruto Regionaal Product, of BRP. Daarmee zitten we een flink stuk onder het Europese gemiddelde. De Unesco vindt dat een land of regio minstens 6% van zijn BRP zou moeten besteden aan onderwijs. Daar zijn we minstens drie miljard euro van verwijderd.
In de plaats van bezuinigingen is in het onderwijs juist een serieuze inhaalbeweging. Om enkele pijnpunten te noemen: in het basis- en kleuteronderwijs is de omkadering erbarmelijk; er is een nijpend tekort aan scholen in de grote steden en er dreigt een ernstig lerarentekort; België en vooral Vlaanderen scoort zeer slecht bij kansarmen – zowat de slechtste score van Europa – waardoor we in de nabije toekomst een serieus tekort dreigen te krijgen aan goed geschoolde werkkrachten; Vlaanderen investeert in het hoger onderwijs amper 0,8% van het BRP, terwijl de aanbeveling van de OESO 2% is; om de grote bouwachterstand weg te werken – zowat een vijfde van alle gebouwen is praktisch onbruikbaar – is twee miljard euro nodig.
De OESO heeft recent een studie uitgebracht waarin ze aantoont dat er een verband is tussen de kwaliteit van het onderwijs en de economische groei van een land.
Het is kortzichtig te snijden in het budget voor onderwijs om economisch uit de put te geraken. De jeugd is het kapitaal van de toekomst. Daarin moet worden geïnvesteerd.
Toen de banksector in de problemen dreigde te komen, sprong de overheid zonder aarzelen bij. We vragen aan onze beleidsvoerders dezelfde kordaatheid en politieke moed om een van onze belangrijkste sectoren de middelen toe te kennen die het nodig heeft.
De directies en personeelsafgevaardigden van de tien secundaire scholen van de scholengemeenschap KSO regio Mechelen (10.600 leerlingen).
