Thema's

Sinds 1989 zijn de drie gemeenschappen (de Vlaamse, Franse en Duitse) in ons land bevoegd voor onderwijs. De communautarisering van het onderwijs vormde de hoofdmenu van de derde staatshervorming die in 1988 onder leiding van Jean-Luc Dehaene tot stand kwam. Het sluitstuk van deze staatshervorming is de bijzondere financieringswet van 16 januari 1989. Hij regelt de overdracht van de federale middelen (vanuit de personenbelasting en de BTW) naar de drie gewesten en de twee grote gemeenschappen en bepaalt in hoge mate de financiering van het Vlaams en het Franstalig onderwijs. De Duitse gemeenschap en dus het Duitstalige onderwijs worden via een gewone wet gefinancierd. We beperken ons in dit artikel tot het Vlaams en Franstalig onderwijs. Welke balans kunnen we maken na 20 jaar communautarisering van het onderwijs? Heeft de communautarisering de dalende trend van het globaal onderwijsbudget – in verhouding tot het BBP - na de zware besparingen van de jaren ’80 kunnen stoppen? Hoe komt het dat het Franstalig onderwijs vandaag per leerling over beduidend minder middelen beschikt dan het Vlaams onderwijs?

In september 2010 bracht onderwijsminister Pascal Smet een oriëntatienota uit over de hervorming van het secundair onderwijs met als titel “Mensen doen schitteren”. Sindsdien hebben heel wat organisaties over de inhoud van deze nota hun zeg gedaan.

Op woensdag 23 maart staakte het personeel van het stedelijk onderwijs Antwerpen. De staking werd goed opgevolgd. In het basisonderwijs waren vele scholen dicht. In de secundaire scholen werd weinig of geen les gegeven. Een stoet met ongeveer 1500 manifestanten vertrok van de Vogelenmarkt naar de "Toren", het administratief gebouw van het Stedelijk Onderwijs. Daar sprak Walter Hens, provinciaal secretaris ACOD-onderwijs de betogers toe. Hij waarschuwde de leiding van het autonoom gemeentebedrijf dat "we hier zullen terug staan en nog talrijker dan vandaag" als de plannen voor de verhoogde prestatieregeling niet worden herzien.

Woensdagavond, 16 maart. Een ongewoon druk bijgewoonde vergadering van de socialistische onderwijsvakbond in het Bondsgebouw te Antwerpen. Onder het motto ‘Personeel kraken, is vragen om staken’ werd bijna unaniem beslist een algemene staking op 23 maart in het Stedelijk onderwijs te organiseren.

Amper 28 procent van de nieuwe studenten in het eerste jaar hoger onderwijs slaagt volledig. Slechts 13.780 van de 48.856 nieuwe eerstejaars haalde in...

Marie-Dominique Simonet, de Franstalige minister van het basisonderwijs, en de hele Franstalige Gemeenschapsregering vragen het Grondwettelijk Hof om de maatregel te vernietigen die eist dat ouders hun objectieve kennis van het Nederlands zouden aantonen om voor hun leerplichtige kinderen toegang te krijgen tot het Nederlandstalig onderwijs te Brussel.

"Het is ons vrije onderwijssysteem dat leidt tot witte en zwarte scholen", zegt onderzoeker Jelle Mampaey van de Universiteit Hasselt. "Ons onderwijs mag dan...

Elke nieuwe PISA-studie bevestigt dat het onderwijs in België het meest ongelijk is van alle OESO-landen. Andere studies tonen aan dat de toestand in Brussel nog schrijnender is ! Ovds-Brussel organiseerde op woensdag 23 februari 2011 in het "Huis van het Nederlands" een tweetalige persconferentie over de uitdagingen waarvoor het Brussels onderwijs staat en over de oplossingen die Ovds-Aped (Oproep voor een democratische school - Appel pour une école démocratique) voorstelt.

Tom Naegels heeft groot gelijk in zijn kritiek op die blijkbaar overheersende houding in Vlaanderen om vóór alles te kijken naar wat zogezegd “mislukt” is. Ook het gelijke onderwijskansenbeleid is zogezegd mislukt. Dat was de eerste boodschap vorige dinsdag (8 februari 2011) van Mieke Van Hecke. In de navolgende discussie daarover viel mij op dat alle commentaren in de kranten die stelling zonder enige aarzeling volgden: zwarte scholen waren immers alleen maar zwarter geworden en witte alleen maar witter. Is dat ooit met feiten aangetoond? Heeft iemand daar ooit cijfers voor gegeven?

Naar aanleiding van het media-optreden van mevr Mieke Van Hecke, spint zich nu al de hele week een debat af in de pers omtrent de noodzaak/wenselijkheid van een betere sociale en culturele mix in scholen. Wie mevrouw Van Hecke goed beluisterd heeft, heeft ondertussen wel al begrepen dat ook zij het nastreven van een sociale mix belangrijk blijft vinden, al vindt ze het (terecht wellicht) niet realistisch om dat in alle scholen klaar te krijgen. Maar veel belangrijker dan haar standpunt over die sociale mix is haar stelling dat het inschrijvingsbeleid van de Vlaamse regering (het inschrijvingsrecht dat sedert 2002 bestaat) niet werkt. Versta: dat het inschrijvingsrecht maar beter afgevoerd kan worden. En passant dreigt daarmee ook de werking van de LOP’s onderuit gehaald te worden. Is dat ook de bedoeling?