Thema's

  Begin april 1996 betoogden 30.000 Franstalige leerkrachten in Brussel. Die dag werden de besparingsmaatregelen voor het Franstalig onderwijs in het parlement van de Communauté...

Ik werk als leerkracht in de Open School van Limburg-Zuid, één van de 13 Vlaamse Centra Basiseducatie (CBE). Onze historische oorsprong ligt in de tachtiger jaren toen de alfabetiseringsbeweging zich inzette voor de emancipatie van de ‘vergeten groep’ analfabeten in de samenleving. Onze toenmalige ‘core business’ was de culturele emancipatie van maatschappelijk achtergestelden. In deze periode stelden we het traditionele onderwijs medeverantwoordelijk voor de maatschappelijke uitsluiting van mensen.

In Frankrijk staat de kwestie van de “carte scolaire” de jongste tijd in het middelpunt van het onderwijsdebat. De carte scolaire of schoolkaart is een systeem waarmee, sinds 1963, de leerlingen, in functie van hun woonplaats, aan een bepaalde school worden toegewezen. Er bestaat dus geen vrije schoolkeuze voor de leerlingen (ouders) zoals in België. In tegenstelling tot België liepen (in 1963) en lopen de meeste leerlingen in Frankrijk school in het officieel (door de overheid georganiseerd) onderwijs. Het vrije (katholieke) net is er minoritair. In Frankrijk is het principe van een gemeenschappelijke stam sterker verankerd en in praktijk gebracht (o.a. via het collège unique) dan in België. Frankrijk kent ook een sterke centralistische “republikeinse” traditie, met o.a. een sterke centrale sturing en evaluatie van de leerplannen. Denk bv. aan het centrale examen op het einde van het secundair onderwijs, het baccalaureaat, dat beslist over de toegang tot het hoger onderwijs. In het onderstaande artikel schetsen Bernard Calabuig, onderwijsspecialist van de PCF (Parti Communiste français) en Daniel Rome, nationaal secretaris van het netwerk Ecole, de inzet van het huidig debat rond de carte scolaire in Frankrijk.

Dat we tijdens de Vlaamse regeringsvorming weinig horen over onderwijs, maakt JAN VAN DAMME ongerust. Het beleid van de voorbije jaren was goed, maar het kan beter, zowel voor het basis- als voor het secundair onderwijs. (Vrije tribune in De Standaard, 3 juli 2009)

In het boek “De miljonairstaks en zeven andere briljante ideeën om de samenleving te veranderen” (1) nemen Mie Branders en Michaël Verbauwhede (2) het onderwijsluik voor hun rekening. Zij komen op voor een "onderwijs voor handen, hoofd en hart". Mie Branders is gemeenteraadslid in Antwerpen, Michaël Verbauwhede zetelt in het Brussels Parlement, beiden namens de PVDA.

Ondanks de controverse begint volgend jaar het thuistaalproject in het Gentse stedelijk onderwijs. Toen schepen Rudy Coddens (SP.A) in maart 2008 zijn plannen uit de...

Het opschorten van de lessen als gevolg van de Covid-19 epidemie doet de discussie over huiswerk weer oplaaien. Sommigen zien "huiswerk" als een essentieel...

Sinds april dit jaar voert ‘Groen!’ het zogenaamde “horizondebat”. De bedoeling ervan is “de politieke inhoud - het programma van ‘Groen!’ - op te poetsen en terug volledig actueel te maken”. Het debat richt zich niet alleen naar de leden van ‘Groen!’ . “Iedereen die zin heeft, is van harte welkom om mee te discussiëren” zo zegt Annalisa Gadaleta, medewerkster van Mieke Vogels. In dat “Horizontendebat” is ook plaats voor onderwijs. Het voorstel van de onthaaste school, dat medio september door ‘Groen!’ werd gelanceerd, heeft zijn ontstaan gevonden in de werkgroep Gezin & Zorg.

Op 14 maart organiseerde Ovds (Oproep voor een democratische school) in Gent een debatavond over "Waartoe dient onderwijs?". De hoofdspreker op deze avond was Roger Standaert, voormalig directeur van de Entiteit "curriculum" op het Departement Onderwijs en professor emeritus aan de Universiteit Gent. Hieronder volgt zijn toespraak.

Danny Wildemeersch is pedagoog aan de KU Leuven, en met de co-auteurs van deze bijdrage, Jan Masschelein, Maarten Simons en Joke Vandenabeele, verbonden aan het Laboratorium voor Educatie en Samenleving. Het vastgestelde gebrek bij jongeren in het onderwijs voor politiek en democratie (De Morgen, 22 november 2010) heeft te maken met de wijze waarop tegenwoordig de school wordt vormgegeven, zegt een viertal pedagogen van de KU Leuven.