Europa

Over de hele Duitse Bondsrepubliek ging van 15 tot 19 juni de reeds lang geplande nationale onderwijsstaking door. Scholieren, studenten, leerkrachten, hogeschooldocenten en universiteitsprofessoren namen eraan deel.

Vorig jaar verscheen in Nederland het “Parlementair Onderzoek Onderwijsvernieuwingen”, beter bekend als “het rapport Dijsselbloem”. Het rapport veroorzaakte nogal wat commotie, vanwege het vernietigende eindoordeel. Vervolgens verbonden sommigen in binnen- en buitenland hieraan hun eigen conclusies omtrent het falen van het Nederlandse onderwijsmodel en de toekomst van het onderwijs in eigen land. Niet al deze gevolgtrekkingen waren even gerechtvaardigd en gebaseerd op de feiten.

Tussen het schooljaar 2002-2003 en het afgelopen schooljaar 2007-2008 is het aantal studenten dat in Nederland begint aan een bacheloropleiding in het hoger onderwijs...

Een vergelijkende studie [[Nico Hirtt, Impact de la liberté de choix sur l'égalité des systèmes éducatifs ouest-européens, september 2007. Zie www.ecoledemocratique.org]] over de Europese onderwijssystemen brengt het bewijs dat de hervormingen die door de regering van Nicolas Sarkozy worden aangekondigd - versoepeling van de schoolkaart en opheffing van het eenheidscollege - zullen leiden tot een catastrofale vergroting van de sociale tegenstellingen in het Frans onderwijs.

Allochtone studenten voelen zich niet thuis op de lerarenopleidingen in Nederland. Meer dan de helft van de allochtone pabo-leerlingen (52 procent) houdt het na...

Het onderwerp leek dood en begraven. Na de gekte van de jaren 1997-2000 was de “numerieke competenties”–hersenspoeling ietwat geluwd. Maar daar gaan we weer....

In Nederland eisen de vakbonden en de werkgeversorganisaties van het onderwijs in een gezamenlijk schrijven aan de nieuwe regering structureel 1,2 miljard euro per...

"Verschillende onderzoeken laten zien dat in het basisonderwijs sprake is van een gestage daling van het onderwijsniveau". "Een belangrijke oorzaak voor het dalende onderwijsniveau is ook het loslaten door de overheid van het toezicht op de eindtermen en inhoud van het leerplan. De grotere vrijheid die schoolmanagers op dit gebied hebben gekregen heeft vooral geleid tot vage en moeilijk te evalueren competentiedoelen en niet-onderbouwde ‘innovatieve' onderwijsconcepten". "Competentiebeloning, een prestatiebeloning voor personeel dat zich op een ‘bijzondere manier' onderscheidt, leidt tot onnodige verdeeldheid". "Steeds minder docenten moeten steeds meer studenten opleiden. Zelfstudie is een toverwoord geworden, contact met docenten lijkt van secundair belang". Deze uittreksels komen uit het verkiezingprogramma van de Socialistische Partij (SP) die bij de jongste verkiezingen de derde grootste partij in Nederland werd. Hieronder publiceren we het hoofdstuk onderwijs uit het verkiezingsprogramma (2006-2010) van de Nederlandse SP.

Onderstaande verklaring werd aangenomen op een bijeenkomst van communistische en arbeiderspartijen op 8 en 9 april 2006 in Athene, rond het thema "De Lissabon-strategie en de herstructurering van de onderwijssystemen”. Nadien werd deze verklaring ter ondertekening voorgelegd aan politieke partijen, vakbonden, culturele en sociale verenigingen, en personaliteiten uit de wereld van de vakbonden, het onderwijs en de cultuur. OVDS (Oproep voor een democratische school) ondertekende deze oproep. Organisaties of personen die de oproep willen onderschrijven, kunnen contact nemen met de initiatiefnemer, KKE (Griekse Communistische partij) cpg@int.kke.gr

In Frankrijk staat de kwestie van de “carte scolaire” de jongste tijd in het middelpunt van het onderwijsdebat. De carte scolaire of schoolkaart is een systeem waarmee, sinds 1963, de leerlingen, in functie van hun woonplaats, aan een bepaalde school worden toegewezen. Er bestaat dus geen vrije schoolkeuze voor de leerlingen (ouders) zoals in België. In tegenstelling tot België liepen (in 1963) en lopen de meeste leerlingen in Frankrijk school in het officieel (door de overheid georganiseerd) onderwijs. Het vrije (katholieke) net is er minoritair. In Frankrijk is het principe van een gemeenschappelijke stam sterker verankerd en in praktijk gebracht (o.a. via het collège unique) dan in België. Frankrijk kent ook een sterke centralistische “republikeinse” traditie, met o.a. een sterke centrale sturing en evaluatie van de leerplannen. Denk bv. aan het centrale examen op het einde van het secundair onderwijs, het baccalaureaat, dat beslist over de toegang tot het hoger onderwijs. In het onderstaande artikel schetsen Bernard Calabuig, onderwijsspecialist van de PCF (Parti Communiste français) en Daniel Rome, nationaal secretaris van het netwerk Ecole, de inzet van het huidig debat rond de carte scolaire in Frankrijk.