Leerkrachten verdienen respect. Dat krijgen ze ook. Uit onderzoek blijkt dat de Vlaming het meest vertrouwen heeft in het onderwijs. Meer dan in politie, werkgevers of de politiek. Als je je kind naar school stuurt kan je erop rekenen dat het les zal krijgen van een bekwame en gemotiveerde leerkracht, en alles zal meekrijgen waar je als papa of mama niet zelf voor kan zorgen.
Dat heeft niet kunnen voorkomen dat de peilingsresultaten voor wiskunde in het basisonderwijs voor de zoveelste keer achteruitboeren. Sommige einddoelen worden nog door amper 40% van de leerlingen behaald.
Het heeft niet kunnen voorkomen dat 21% van de leerkrachten symptomen van burn-out vertoont. Geen enkele sector doet het slechter.
Leerkracht worden, daar moet je niet mee afkomen bij je ouders.
Het heeft niet kunnen voorkomen dat we straks 10 000 leerkrachten tekort komen in ons onderwijs. Dat er daardoor scholen zijn die dit jaar examens zullen schrappen en leerlingen laten overgaan die de nodige kennis niet hebben verworven. En dat er geen oplossing in zicht is, want de leraarsopleidingen nemen enkel in populariteit af. Leerkracht worden, daar moet je niet mee afkomen bij je ouders. Stort je niet in die ellende. Respect te over, zolang we het zelf maar niet moeten doen.
Belonen
Het is dus tijd om dat respect van ons eens heel concreet te maken. Door leerkrachten een vaste baan te geven in een comfortabel gebouw. Door minder leerlingen per klas te zetten. Door leerkrachten hun hele loopbaan lang te coachen in plaats van te controleren op administratieve formaliteiten. Door preventief te werken op al wat burn-out in de hand werkt. Door een minister op het beleidsdomein te plaatsen die de ernst en de urgentie van het probleem onder ogen ziet en ernaar handelt.
Respect kan je ook in geld uitdrukken. Een leerkracht moet zich luxe kunnen veroorloven. We moeten het onderwijs zo aantrekkelijk maken dat de privésectoren het op hun heupen krijgen van al die werknemers die liever voor de klas willen staan. Wie op 45 jaar kiest om naar het onderwijs over te stappen moet dus 20 jaar anciënniteit kunnen meenemen. Zo’n zij-instromer brengt immers heel wat beroeps- en levenservaring mee naar de klas, en dat moeten we belonen.
Wie voor het basisonderwijs of de eerste graad van het secundair onderwijs kiest verdient ook een extra. Een extra jaar opleiding, om hen nog sterker aan de start te brengen. Vanzelfsprekend hoort er dan ook een waardig barema bij. En een traject voor de huidige bachelors om hun ervaring te valideren en extra vormingen te krijgen. Onze meesters en juffen zijn meesterlijk, betaal ze dan ook als masters.
Kost dat geld? Reken maar. Heb je snel resultaat? Helaas niet. Specialisten samenbrengen, opleidingen hertekenen, een eerste generatie studenten het parcours laten doorlopen en van start laten gaan… Dat duurt al snel acht jaar. Acht jaar, dan zijn we twee ministers verder. Acht jaar, dan zijn de leerlingen die vandaag nog in de lagere school zitten al klaar voor het hoger onderwijs. Dan kunnen die hun ouders recht in de ogen kijken en zeggen: ‘pa, ma, ik word leerkracht.’ En dat dat dan een respectabele keuze is.
Jeroen Permentier
Dit artikel verscheen eerder in “De Wereld Morgen”.
Respect voor leerkrachten? Maak het concreet – DeWereldMorgen.beDeWereldMorgen.be
