Op woendag 13 februari organiseren ABVV, ACV en ACVLB een nationale interprofessionele staking. De diverse onderwijsvakbonden zoals ACOD Onderwijs, COC, COV, VSOA en de Franstalige CGSP Enseignement, CSC Enseignement, SEL … sluiten zich bij de staking aan.
In onderstaand artikel schetst Marc Vandepitte, COC-delegee in TSM (Technische Scholen Mechelen) de inzet van deze staking voor het personeel van het (Vlaams) onderwijs.
Waarom wordt er op woensdag 13 februari gestaakt?
Om de twee jaar zitten de sociale partners, d.w.z. werkgevers en werknemers, samen om te onderhandelen over een Interprofessioneel Akkoord (IPA). Dat zijn zeer belangrijke onderhandelingen waarin afspraken worden gemaakt over de evolutie van de lonen, werkomstandigheden, eindeloopbaan, enz.
Bij de recente onderhandelingen bleek dat ondanks de goed aantrekkende economie er nauwelijks ruimte is voor loonsverhoging. Vreemd, want ons land hinkt nu al helemaal achterop in vergelijking met de andere landen van Europa.
De werknemers botsten ook op een starre houding bij de werkgevers inzake eindeloopbaan, werkomstandigheden en andere zaken. Daarom beslisten de drie grote vakbonden om een sterk signaal te geven en riepen ze een algemene staking uit op 13 februari.
Is het belangrijk dat het onderwijs meedoet?
Zeker. De onderhandelingen gaan wel over de privésector, maar omdat zij de trend zetten voor het algemeen sociaal klimaat in ons land, belangen ze zeer zeker ook het onderwijs aan. Wat het eisenplatform van 13 februari betreft zijn er drie eisen die voor het onderwijs heel belangrijk zijn: de werkdruk, eindeloopbaan en de lonen.
Werkdruk
We werken keihard in het onderwijs: gemiddeld presteren we 41u30 per week, vakanties inbegrepen. Tijdens de lesweken is dat gemiddeld 48u! Er komen altijd maar meer administratieve taken en zorgleerlingen bij. De emmer is meer dan overvol.
De cijfers liegen er niet naar. De laatste drie jaar is het ziekteverzuim met 15% gestegen. Van alle beroepen zijn de leraars het meest vatbaar voor burn-out: 12 procent van de leraars loopt kans om opgebrand te geraken.
Met deze staking willen de vakbonden vanwege de federale en de Vlaamse overheid eindelijk concrete voorstellen krijgen die dringend werk maken van de vermindering van de werkdruk. Er moet een gezond evenwicht komen tussen werk en privé.
Eindeloopbaan
Weinig sectoren worden zo zwaar getroffen door de pensioenhervormingen als het onderwijs. Als alle geplande maatregelen worden uitgevoerd bovenop de al genomen maatregelen, zullen leerkrachten die aan het begin van hun loopbaan staan 5 tot 8 jaar langer moeten werken en zullen ze maar liefst 400 à 600 euro netto per maand minder pensioen krijgen (ongeveer -25 procent). Bovendien werd het veel gebruikte brugpensioen botweg afgeschaft en alsook de landingsbanen (50% of 80% boven de 50 jaar met tegemoetkoming).
Dat kan niet goed aflopen. Nu al swingt het aantal langdurige zieken boven de 55 jaar uit de pan en de verlenging van de loopbaan moet eigenlijk nog beginnen.
Voor de vakbonden moeten alle werknemers kunnen genieten van een goede pensioendatum en een treffelijk pensioenbedrag. De aanvallen op het onderwijspensioen moeten ophouden, want ze betekenen een afbraak van de arbeidsvoorwaarden in onderwijs.
De lonen
De lonen zijn de laatste jaren niet gedaald, behalve dan bij de indexsprong, maar ze houden wel absoluut geen gelijke trend met de toenemende welvaart van in België. We worden met zijn allen alsmaar rijker, maar de ene blijkbaar veel meer dan de andere. Anders gezegd, de verdeling wordt steeds ongelijker. Dat betekent ook dat het aandeel van de werknemers in de totale rijkdom (bnp) steeds kleiner wordt.
Zo zagen de werknemers hun loon de afgelopen 20 jaar stijgen met 94%, dat is gemiddeld 3% per jaar, en dan moet je daar nog de inflatie van aftrekken. Bij de aandeelhouders ging het over een stijging van maar liefst 321%.
De vakbonden pleiten voor een substantiële loonsverhoging, bovenop de index.
Alle redenen dus om op woensdag 13 februari mee het werk neer te leggen.
Marc Vandepitte
