Bericht in de krant van 19 augustus: kwetsbare leerlingen krijgen extra steun. Verdubbeling budget voor tutoren moet leerprestaties van jongeren verbeteren. Studenten hoger onderwijs begeleiden kwetsbare leerlingen uit het basis- en secundair onderwijs. Zeven projecten kunnen hiervoor komend schooljaar rekenen op 115.000 euro en minister van onderwijs Hilde Crevits neemt zich voor om dit bedrag te verdubbelen. UA-rector Herman Van Goethem hoopt dat op deze manier meer kwaliteitsvolle jongeren, dit wil zeggen jongeren uit de theoretische richtingen in het secundair onderwijs (het aso dus, noot van de auteur) zullen doorstromen naar de universiteit. Bovendien krijgen de jongeren zo rolmodellen te zien. Tweederde pagina, mooie tekening. Iets minder mooi nu ik er mijn commentaren in potlood heb bijgekrabbeld.
Tuurlijk is dat positief. We geven extra ondersteuning aan onze zwakke leerlingen. Zo kunnen meer jongeren met een migratieachtergrond naar de universiteit. Al zijn het er maar een paar. Mooi zo. Dikke duim. Maar ik ben in een vileine bui. Ik parafraseer dit bericht: we willen iets doen aan de leerachterstand van onze leerlingen, we laten dit over aan geëngageerde studenten en trekken hiervoor 115.000 euro uit. Ik zeg het, ik ben in een vileine bui en parafraseer dus wat verder: we willen iets doen aan de leerachterstand van onze leerlingen, we vragen het aan vrijwilligers en trekken hiervoor peanuts uit.
Welke conclusies kunnen we hieruit trekken? Je mag slaagkansen niet laten afhangen van extra ondersteuning in de vorm van vrijwilligerswerk. (Net zoals je ze niet mag laten afhangen van extra ondersteuning in de vorm van betaalde bijles.) Daarmee geef je toe dat de school haar werk niet doet. De school moet haar taak vervullen en alle ondersteuning bieden die nodig is. U zult zeggen: maar die ondersteuning is er toch? In de vorm van zorgleerkrachten, GOK-coördinatoren en CLB-medewerkers. Waarom werkt ze dan niet?
Begin met de klassen in het basisonderwijs kleiner te maken. Dat werkt.[1] Geef bovendien iedereen een degelijke algemene vorming. Alle jongeren zijn kwaliteitsvolle jongeren en hebben daar recht op. Niet alleen zij die later naar de universiteit doorstromen. Mooi dat je hen positieve rolmodellen geeft. Maar dat ontslaat ons niet van onze collectieve verantwoordelijkheid. De oplossing moet structureel zijn.
[1] Pedro De Bruyckere, Paul A. Kirschner, Casper D. Hulshof, Urban myths about learning and education, Academic Press, 2015, p. 171-175. Hun conclusie: “Some studies show that smaller classes are not necessarily better, but that is just a part of the story. The quality of teachers seems to be more important than class size, but other studies do suggest that smaller classes also seem to have performed better.” Zie ook de artikels over het STAR-onderzoek in het dossier op onze website www.democratischeschool.org. Ibid. p. 173: “The STAR experiment demonstrated that small classes lead to significantly higher achievement for students in reading and mathematics. Analysis of the data collected by the Lasting Benefits Study demonstrates that the positive effects of small classes in early grades result in mathematics, reading, and science achievements that persist at least through the eight grade. As in the case of the initial effects, these effects were remarkably consistent across schools, so lasting benefits were found for all kinds of students in all kinds of schools.”
Allemaal schone schijn, naar mijn gevoel. Hoe kan het dat leerlingen in het basisonderwijs voldoende punten halen maar moeten overzitten voor moeilijk gedrag? De klachten bij docenten over het Nederlands taalgebruik van hogeschoolstudenten zijn legio. Gaan zij het dan beter doen dan de leerkracht? Hoe gaat men om in het basisonderwijs met het onleesbaar geschrift van veel kinderen? In de plaats van geld vrij te maken (subsidies) voor huiswerkbegeleiding, nu weer studenten hoger onderwijs, maak geld vrij voor minstens twee leerkrachten per klas. (Geef sinds 10 jaar gratis huiswerkhulp op woensdag samen met andere gepensioneerde leerkrachten.)