Wat doping is in het wielrennen, is het manipuleren en verzwijgen van onderzoeksgegevens binnen de universiteiten. “Uit een brede Amerikaanse bevraging blijkt dat nagenoeg honderd procent van de academici data weglaat en selectief rapporteert”, zegt Gerrit Storms, psycholoog aan de KU Leuven gespecialiseerd in het onderzoeken van research. “Ik zie niet in waarom dat in Vlaanderen niet hetzelfde is.”
Zo zijn forse onderzoeksbeurzen of een bevordering tot professor alleen te krijgen door veel publicaties in gerenommeerde internationale tijdschriften. Storms: “Een beloftevolle doctoraatsstudent van mij heeft een model ontwikkeld om de gegevens in onderzoeken te analyseren. Het werkt, maar een keer klopte de uitkomst niet. Hij wil daarom niet publiceren. Dat is een nobele houding, maar als hij die in de toekomst ook toepast zal hij geen wetenschappelijke topcarrière hebben.”
De publicatiedruk drijft academici tot een hoge werklast. “Wat je publiceert doet er veel minder toe”, meent Storms. “Het staat wel vast dat je door alleen goed les te geven geen hoogleraar wordt. Intussen gaat iedereen ervan uit dat wetenschap zuiver op de graat is. Maar dat is naïef.”
Een stelling moet elke toetsing kunnen overleven, klinkt het adagium. “Academici willen hun stelling vaak bevestigd zien”, verklaart Storms. “Dat is de jongste jaren veranderd. Ik heb met een aantal collega’s gesproken. Het blijft een heilig huisje, maar toch geven ze toe dat ze soms informatie weglaten of manipuleren. Ook al weten ze dat het niet door de beugel kan.”
Bron: De Morgen 21 november 2012
