In het Sint-Pieterscollege en Handelsschool van Blankenberge werken de 710 leerlingen sinds dit schooljaar met een iPAD in de klas.
Voor de leerlingen is het praktisch dat ze de documenten die men in de les gebruikt ter beschikking hebben op een relatief lichte computer en dat ze tijdens de les toegang hebben tot internet. Ook de synergie die kan voortkomen van de gemakkelijke communicatie tussen leerlingen en leerkrachten kan een voordeel zijn.
Er zijn nochtans niet enkel voordelen verbonden aan het gebruik van deze technologie in de klas.
Het risico bestaat dat de groep nog meer op de achtergrond zal verdwijnen ten voordele van het individu. Een goed overdachte pedagogische relatie is een collectief proces waarbij elke leerling zijn steentje bijdraagt en elkeen voordeel haalt uit de bijdrage van de anderen. De klasgroep en het leren in groep staan reeds onder druk door de verregaande “differentiëring” en “individuele leertrajecten”. Zou de iPad niet de bekroning kunnen betekenen van deze theoretisering van het pedagogisch individualisme?
Men mag ook de impact niet onderschatten op het gedrag van de toekomstige consumenten die de leerlingen zijn. Geeft men hen met de invoering van de iPAD op school niet de boodschap dat er geen heil bestaat buiten het systematisch aankopen van de laatste nieuwigheden van de ICT-industrie?
Zelfs als de voordelen van de tablet het zouden halen op de nadelen, blijft de vraag of deze investering prioritair is. Ik neem aan dat weinig leerkrachten, zoals op mijn school, moeten bedelen om krijt in de klas. Maar zou ik de enige zijn in het onderwijs die moet zagen om mijn oude tafel te vervangen? Ben ik de enige die sinds zes jaar vraag om een overheadprojector in de klas te hebben? En een scherm? En een verwarming die functioneert? En kasten om mijn toestellen van fysica weg te bergen ? En voedingen voor het labo die sinds 1965 niet meer zijn vervangen en een voor een de geest geven …
Ten slotte is er ook de prijs. 400 à 700 euro voor een nieuwe iPad, naargelang het model. Verplicht te betalen door de ouders. Een uitgave die voor sommigen als een nieuw selectiecriterium zal dienen. Waar het vernieuwde inschrijvingsdecreet voorzichtig probeert de sociale mix in de scholen te verhogen, kan deze financiële barrière opnieuw “ongewenste” groepen leerlingen buiten houden: Roma-kinderen, kinderen van de derde en de vierde wereld, van ongehuwde moeders, van langdurig werklozen… Kortom al diegenen die het mooie en vrome beeld zouden kunnen aantasten van de beschavingsmissie die sommige instellingen zich aanmeten
