De kogel is door de kerk. De pensioen leeftijd werd met twee jaar opgetrokken en de uitstapregelingen zo goed als afgeschaft. Er komen wel overgangsmaatregelen, maar in de praktijk komt het er op neer dat de meeste collega’s zo’n vier jaar langer zullen moeten werken. Waar ze indertijd vanaf 58 jaar of zelfs vroeger konden stoppen zal dat nu voor de meesten in de toekomst minstens tot 62 jaar zijn.
Of dit haalbaar is voor de mensen in kwestie, of dit pedagogisch verantwoord is en de kwaliteit van het onderwijs ten goede komt, dat heeft allemaal niet meegespeeld in de politieke beslissing. Het ging en gaat om een botte besparingsmaatregel, de zoveelste.
‘We kunnen niet anders, er is geen geld.’
Geen geld, hoezo? Vorige week kwam juist het bericht dat het aantal dollarmiljonairs weer maar eens is toegenomen, ondanks de crisis, of is het misschien juist dankzij de crisis? Deze week kwam aan het licht dat de topbankiers wereldwijd ondanks de slechte resultaten een loonsverhoging van 12% kregen. Zij verdienen nu gemiddeld 13 miljoen dollar per jaar. Daar moet een gemiddelde werknemer in België 535 jaar voor werken…
In België is er onbetamelijk veel geld. De 10 procent rijksten van ons land bezitten samen 850 miljard euro. Dat is een onwaarschijnlijk en gigantisch bedrag. Die rijken worden zoals geweten nauwelijks belast. Zij weten met hun geld eigenlijk niet wat gedaan. Een pietluttige belasting van amper 1,5% zou volstaan om de vergrijzing op te vangen. Maar het ontbreekt politieke moed om aan die hoge pieten te raken. Telkens opnieuw passeert men bij de gewone man en sabelt men in de sociale sectoren en het onderwijs. Van de crisis maakt men gebruik om de ene na de andere asociale maatregel op te leggen en de verworvenheden van de welvaartsstaat terug te schroeven.
Dat is onfatsoenlijk. Maar het is ook voor een belangrijk gedeelte onze schuld. We hebben de zoveelste besparingen en de verhoging van de pensioenleeftijd zonder al te veel weerstand geslikt. We moeten goed beseffen dat de crisis nog lang niet voorbij is. De kans is groot dat er nieuwe besparingsrondes op ons afkomen. Daartoe wordt de crisis zeer handig gebruikt (misbruikt). En als je ziet tot wat ze in Spanje, Griekenland of Portugal in staat zijn … Gaan we blijven met ons laten sollen?
Dit artikel werd overgenomen uit de rubriek “Actua en weetjes” van “Vakbondig” (30 juni 2012) , het informatieblad van de COC-delegatie van TSM (Technische School Mechelen).
Lees ook:
[
Crisis treft onderwijs in Spanje en Portugal
->1474]
In bijlage hieronder vind je de brochure (in PDF) van de PDOS (Pensioendienst voor de Overheidssector) met de nieuwe pensioenmaatregelen voor ambtenaren, inbegrepen het onderwijzend personeel.
