De grootste Vlaamse onderwijsvakbond, COC (Christelijke Onderwijs Centrale), kant zich in volgende persmededeling (25 september 2009) tegen asociale besparingen in het Vlaams onderwijs. COC brengt in herinnering dat de opeenvolgende Vlaamse regeringen sinds 20 jaar JAARLIJKS 115 miljoen euro besparen door een permanente lineaire besparing op de aanwendingspercentages (lesurenpakket) en dat het hoger onderwijs ook nog eens 100 miljoen euro (per jaar) ontbeert door gedeeltelijke niet-indexering van de werkingsmiddelen en de niet-verrekening van de toename van het aantal studenten.
Besparingen onaanvaardbaar!
Waarom zijn besparingen in het onderwijs onaanvaardbaar!
1. De personeelsleden van het onderwijs hebben geen schuld aan de crisis. Principieel gezien is het onethisch hen te laten opdraaien voor de fouten van anderen. De overheid is het aan zichzelf verplicht het nodige geld te halen bij degenen die de crisis veroorzaakt hebben: de banken.
2. COC heeft in augustus jl. gesteld mee te willen zoeken naar maatregelen om in 2010 36 miljoen euro te besparen in het onderwijs en in 2011 67 miljoen euro. Deze cijfers waren de regeringsonderhandelaars – dixit Pascal Smet – overeengekomen tijdens de regeringsonderhandelingen. Deze welwillende houding viel gewoonweg te verklaren door de vaststelling dat deze cijfers peanuts waren in verhouding met het totale bedrag dat Vlaanderen zou moeten besparen.
Inmiddels blijken de te besparen bedragen in het onderwijs echter opgelopen te zijn tot respectievelijk 67 miljoen euro in 2010 en 137 miljoen euro in 2011. Deze bedragen zijn reeds van dusdanige aard dat ze niet meer kunnen gehaald worden uit “kleine” bijsturingen van de onderwijsbegroting en dat besparingen dus moeten gebeuren op de kap van de personeelsleden.
3. Inmiddels ziet het er naar uit dat zelfs deze bedragen niet meer volstaan, want minister Smet wil ook voldoende beleidsruimte creëren. Lees: minister Smet wil nog meer besparen op bepaalde posten om daarna het uitgespaarde geld te kunnen besteden aan eigen beleid. COC is hier vierkant tegen. Als minister Smet beleidsruimte wil, dat hij die dan vraagt aan de Vlaamse Regering. De Vlaamse Regering moet de verantwoordlelijkheid nemen voor het beleid dat ze wil voeren. Als er geen middelen zijn, dan moet ze haar ambities temperen.
4. In de politiek zegt men dikwijls dat onderwijs belangrijk is. Als dat zo is, dan kan er niet op bespaard worden. Noch op het loon van het personeel, noch op de organieke omkadering.
COC roept zijn leden op om zeer waakzaam te zijn. Als de Vlaamse Regering haar besparingsplannen in het onderwijs doorvoert, dan komen er ongetwijfeld acties. Nu al roept COC zijn leden op om de ordewoorden op te volgen. Als de Vlaamse Regering een confrontatie wil, dan krijgt ze die!
Geen loonsverlaging!
COC is terzake klaar en duidelijk: loonsverlagingen kunnen niet.
1. Door een loonsverlaging wordt de aantrekkelijkheid van het beroep niet verhoogd. Er is nu al een lerarentekort. Het lerarentekort lost men niet op door het nemen van negatieve maatregelen, integendeel.
2. Alle opeenvolgende ministers van onderwijs besparen al 20 jaar lang op de personeelsomkadering van de scholen. Scholen krijgen nog steeds niet het aantal lesuren waarop zij recht hebben. Deze besparing brengt de overheid jaarlijks 115 miljoen euro op. Telt men daarbij de middelen die het hoger onderwijs ontbeert omwille van de onvolledige indexatie van de werkingsmiddelen en de niet-verrekening van het toenemend aantal studenten, dan komt men gemakkelijk tot een jaarlijkse besparing van 215 miljoen euro. Onderwijs levert dus al genoeg in. Naast tal van andere redenen heeft deze inlevering er ook voor gezorgd dat de werkdruk sterk gestegen is. Een loonsverlaging die gepaard gaat met een werkdrukverhoging kan niet.
3. Een inlevering op het loon is ook onaanvaardbaar omdat de middelen die daardoor vrij komen ook dienen om beleidsruimte te creëren. COC aanvaardt dat niet, voor geen enkele doelstelling. Als politieke partijen hun dada’s zoals een Vlaamse kinderbijslag of een Vlaamse hospitalisatieverzekering willen verwezenlijken, dan is het onaanvaardbaar dat zij dat zouden doen op de kap van het onderwijspersoneel. Als de Vlaamse Regering vaststelt dat zij middelen te weinig heeft, dan moet ze haar ambities temperen en ook hier de tering naar de nering zetten.
Zie ook:
www.coc.be
