De Franse studenten werden bij de start van het academiejaar geconfronteerd met een groot tekort aan koten. De universitaire ‘cités’ beschikken over 150.000 bedden voor twee miljoen studenten. Gezien 41% van de studenten bij zijn ouders inwoont, toont een eenvoudige berekening ons aan dat meer dan een miljoen studenten een privé logement moeten vinden. Door de stijgende prijzen is dat voor velen onmogelijk. Zeker in Parijs en zijn randsteden. Resultaat: veel jongeren zijn genoodzaakt hun studies uit te stellen of zelfs te veranderen van richting. Anderen gaan werken om hun studies te betalen. Met soms het risico deze studies in gevaar te brengen. Voor de minst gegoeden is er nog een andere mogelijkheid: de cité Antony, aan de rand van Parijs, gebouwd in 1952 en nooit gerenoveerd. Een kot daar is financieel zeer aantrekkelijk, maar… “Het is niet te doen, maar we hebben geen andere keus” vertelt Arezki (25 jaar). “Ik kom maar thuis rond 23 uur ’s avonds, om te slapen”. Muren met spleten, afschilferende verf, oude trappen, slecht werkend sanitair, gebroken vensters, defecte elektriciteit, brievenbussen die niet kunnen gebruikt worden. Dit is het decor. “Wie kan, gaat elders. Alleen de armsten blijven hier”, stelt Djamel (23 jaar) vast. Wie spreekt nog over gelijke kansen? Om te kamers van de cités te hernieuwen is er ongeveer een miljard euro nodig. De prijs van 2 Rafale vliegtuigen.
(Le Monde, 15 oktober 2002)
